ZEE jaren (2011-2014)
Het is zover: zondag 8/9: voorbereidingswerken …..
hier zijn de foto’s : (dagelijkse bijwerking)
11/9/2013
Na bijna een hele dag te hebben genoten van heerlijke regen en humeurverpestende windvlagen besloten we gisterennacht rond 1u te gaan slapen: we hadden “thuis” gezien als een bende oude karkassen in de zetel hangend en na de dagelijkse soap opteerden we maar voor een film: ” de helaasheid der dingen” donker maar toch lachen : een beetje zoals het leven hier: vloekend op het weer maar ons toch amuseren: pîssed zijn omdat het vorige week godverdomme 30 graden was en we vandaag hier als 2 natte soepkiekens zitten te zagen omdat het koud is. Godverdomme life en vooral congé kan toch de hel zijn.
Opgestaan vandaag rond 8u , colle iets later en dan kwam hét wereldprobleem bij uitstek: niet kunnen kakken. Bij mij had het ouwe wijven probleem zich enigszins al wat opgelost: rond drie uur deze nacht werd ik wakker en moest ik – dacht ik – schijten als een reiger: bleek uiteindelijk eerder schijten als een mus maar soit. Colle daarentegen zat met hetzelfde probleem en had helaas niet het geluk gehad deze nacht wakker gemaakt te worden door zijn kak. Dus dan maar de grote middelen: koffie zo sterk dat het mijn maag zou doorbranden en veel sigaretten. Na veel gezaag en gezever, een bijproduct van het geweldige weer hier, was het zover: colle ging kakken en na tien minuten dubbelgeplooid gezeten te hebben op onze super de luxe toilet was het gelukt: deze dag kan niet meer stuk. Moest God daarboven nog ff tijd hebben en niet weten wat doen: geef twee hardwerkende mensen godverdoemme iets beters dan dit KUTweer.
12/09/2013
Nadat vandaag het eerder geschetste kakprobleem zich had opgelost (beiden leden van dit ersatz gezin schijten quasi normaal) kregen we gisteren weer twee problemen voor de kiezen: ten eerste de ijskast begon, schimmels uitgezonderd, erg te lijken op mijn lege ijskast thuis. Dit probleem kan in de meeste gevallen opgelost worden door ofwel zelf ofwel kindjes naar de winkel te sturen. Bij gebrek aan het tweede moesten we dus zelf naar Albert Heijn. We grappig: je komt in een Hollandse winkel met Hollandse vreet en je hoort het verschrikkelijke West-Vlaams. Zelf Chaudi aan de kassa bleek over een verschrikkelijk accent te beschikken. Ik weet het zeker: met zo’n accent is de beschaving gestopt. Afin eens thuisgekomen – voor zover een mens thuis is in zo’n kot dat rammelt met de wind – en alles in de kast gegooid bleek dat we een tweede probleem hadden: binnenkort krijgen we bezoek. Nu is het feit dat ons kot hier stinkt en vuil is het minste van onze zorgen: mensen kennen ons , weten dat en als ze niet tegen vuil kunnen moeten ze maar wegblijven. Neen ons probleem was eerder van muzikale aard: we hadden geen repertoire om mee uit te pakken. Dus gitaren uitgepakt en repeteren, vloeken, zagen en zeveren. En niet te vergeten: drinken . Wat we gedronken hebben zal ik u, beste lezer , helaas niet aan uw snotneus hangen maar het heeft gesmaakt. Net als het avondeten= beton (zachte soort, eerder puree) met spinazie en een visje. En hiermee waren nu al onze borden vuil en zal uw dienaar na het schrijven van dit stuk weer eens gezellig kunnen afwassen. Oh ja: het weer : nog altijd dat zelfde KUTweer als gisteren. Volgens janet Deboosere zal het waarschijnlijk heel onze congé zo blijven. En dan mag een mens niet cynisch worden ……
bEIRE'S BLOG 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.